ဒီေန႕ဟာ ၆၅-ႀကိမ္ေျမာက္ အာဇာနည္ေန႔ပင္ က်ေရာက္ခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္ေတာ္ရင္ထဲတြင္ သိမ္းထားခဲ့တဲ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မ်က္ရည္က်ခဲ့တဲ့ အေၾကာင္းေလးအား ေဆာင္းပါးေရးရင္း တင္ျပပါရေစ…..။
တစ္ခ်ိန္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တစ္ေယာက္ထဲ ဘုရင္ခံ အိမ္ေတာ္ကို ညႀကီး မင္းႀကီးသြားၿပီး ျမန္မာႏိုင္ငံ ဘုရင္ခံ ဆာဟူးဘတ္ရန္႔ (စ)ေရွ႕မွာ မ်က္ရည္ က်ဘူးတယ္…။ ဒီအခ်ိန္တုန္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မေသခင္ တစ္လအလို၊ ၁၉၄၇-ခု၊ ဇြန္လ ထဲမွာ။
ေရာက္တာနဲ႕ ဟူးဘတ္ရန္႔(စ)က အေၾကာင္းရင္းေမးေတာ့ “အေထြအထူး မဟုတ္ပါဘူး။ က်ေနာ့္မွာ စကားေျပာရမယ့္သူ မရွိလို႔ပါ” တဲ့။ ဟူးဘတ္ရန္႔(စ)က ေၾကာင္သြားၿပီး ျပန္ေမးတယ္။ “ခင္ဗ်ားဟာ တပ္ရဲ႕ေသနာပတိ၊ ဖဆပလရဲ႕ ဥကၠဌ၊ ႏိုင္ငံရဲ႕ေခါင္းေဆာင္၊ ခင္ဗ်ားလို လူတစ္ေယာက္မွာ စကားစျမည္ေျပာရမယ့္ အေဖာ္ တစ္ေယာက္မွ မရွိဘူးဆိုတာ အေတာ္အံ့ၾသစရာပဲ” ….ဆိုေတာ့
ဗိုလ္ခ်ဳပ္က “က်ေနာ္ ဘယ္ေလာက္ ဘယ္လို စြန္႔လႊတ္ စြန္႔စားခဲ့တယ္ ဆိုတာ က်ေနာ္အသိဆံုးပါ။
ဒီအခ်ိန္မွာ ဒီလို က်ေနာ္တစ္ေယာက္ထဲ အထီးက်န္ေနလိမ့္မယ္လို႕ ဘယ္တံုးကမွ မေတြးထင္ခဲ့မိဘူးဗ်ာ။ ေျပာရင္း မ်က္ရည္ေတြ စက်လာတယ္။”ၿပီးေတာ့ “ဘယ္ႏိုင္ငံမွာမဆို အာဇာနည္ဆိုတာ ၾကာၾကာမခံပါဘူး။ ၾကာၾကာခံတဲ့သူလဲ အာဇာနည္ မျဖစ္ပါဘူး။ က်ေနာ္ဟာ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ အာဇာနည္ တစ္ေယာက္ျဖစ္ဖို႔ ေမြးလာမွန္း အမ်ားႀကီး ေနာက္က်ၿပီးမွ သိလိုက္ရပါတယ္။ က်ေနာ့္အတြက္ အခ်ိန္ေတြ သိပ္မက်န္ေတာ့ဘူးဗ်ာ…” တဲ့။ ေျပာရင္း မ်က္ရည္ေတြက်ေနတဲ့ၾကားက ဒူးေပၚမွာ ေထာက္ထားတဲ့ တေတာင္ဆစ္ႏွစ္ခု အဖ်ားက လက္ခုပ္ေပၚမွာ မ်က္ႏွာအပ္ၿပီး ရႈိက္ႀကီးတငင္ ငိုခဲ့တယ္….။
စကားခ်ပ္။ ။ (က်ေနာ္တို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ငိုခဲ့ရွာတယ္။ ဒီမ်က္ရည္ေတြရဲ႕အေၾကြးကို အခု က်ေနာ္တို႕ဆပ္ေနရတာဗ်။ ေနာက္ထပ္လဲ အမ်ားႀကီးဆပ္ရဦးမွာ…..)
အာဇာနည္ႀကီးေတြကို သၿဂိဳလ္ၿပီးတာေတာင္ သတင္းေမးေတြက မျပတ္ဘူး။ တာဝါလိန္းလမ္းကထြက္၊ နတ္ေမာက္လမ္းကိုေက်ာ္၊ ကမၻာဧဘုရားလမ္းအတိုင္း၊ ဗဟန္း၃လမ္းထိပ္က ဓာတ္ဆီဆိုင္နားအထိ၊ လူတန္းႀကီးက မျပတ္ဘူး။
အေမၾကည္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဓာတ္ပံုရယ္၊ ပန္းအိုးတစ္အိုးရယ္၊ ေခါက္ထားတဲ့ ယူနီေဖါင္းတစ္စံုေပၚမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဦးထုပ္တင္ထားတဲ့ စားပြဲေလးေဘးက ကုလားထိုင္ တစ္လံုးေပၚမွာ တစ္ေနကုန္တစ္ေနခန္း ထိုင္ၿပီး၊ အနယ္နယ္အရပ္ရပ္က သတင္းေမးလာၾကတဲ့ (အလိုက္ကန္းဆိုးမသိတဲ့ လို႕ျဖည့္ေျပာခ်င္လဲ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။) ျပည္သူေတြကို ဧည့္ခံစကား ထိုင္ေျပာေနရတာ မိုးလင္းကမိုးခ်ဳပ္….။
လာသမွ် ျပည္သူေတြကလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္ အားမငယ္နဲ႔ေနာ္။ ေဟာ့ဒီမွာ က်ေနာ့္/က်မ လိပ္စာ။ ကေလးေတြအတြက္ ပညာေရး၊ က်န္းမာေရး ဘာဘဲလိုလို အခ်ိန္မေရြး အတတ္ႏိုင္ဆံုး (အသက္နဲ႔ပဲ လဲရလဲရ) ကူမယ္။ ေျပာလဲေျပာ၊ စာအိတ္ထဲမွာလဲ ပိုက္ဆံေတြ ေရႊတိုေရႊစေတြထဲ့၊ ေဘးစားပြဲေပၚက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဦးထုပ္ေအာက္မွာ ထားခဲ့ၿပီး ျပန္ျပန္သြားၾကတာ….။
တေအာင့္ေနရင္ (ဒီတံုးက လံုၿခံဳေရးကအစ တာဝန္ယူထားတဲ့) အရာရွိတစ္ေယာက္က စာအိတ္ေတြလာသိမ္းရၿပီ။ (ဦးထုပ္က ေမာက္ေမာက္ လာသကို…)
ေနာက္ဆံုးေတာ့ အဲဒီ အရာရွိကပဲ “ၾကာလာရင္ မမၾကည္ က်န္းမာေရး စိုးရိမ္စရာျဖစ္လာမယ္၊ တစ္ခုခုလုပ္ၾကပါဦး” ဆိုၿပီး ဒီတံုးက ေသနာပတိျဖစ္လာတဲ့ ဗိုလ္ေနဝင္းကိုေျပာတယ္။ လူႀကီးေတြ (ဘႀကီးဘေဘတို႕၊ သခင္ႏုတို႕၊ အဘမႈိင္းတို႔နဲ႔ပါ) တိုင္ပင္ၿပီး တာဝါလိန္းလမ္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္အေမ ေဒၚစု ဝယ္ေပးသြားတဲ့အိမ္ကို တစ္ခ်ိန္ လြတ္လပ္ေရး ရလာရင္ ျပတိုက္လုပ္ဖို႔ ႏိုင္ငံေတာ္က ယူမယ္။ အေမၾကည္ေနခ်င္တဲ့ ေနရာမွာ အိမ္တစ္လံုးအစားေပးရမယ္…ျဖစ္လာေရာ။ ဒါနဲ႔ အေမၾကည္က သူ႔ လင္ညီအမ (ဦးဘဝင္း ကေတာ္ ေဒၚခင္ေစာ)နဲ႕ နီးနီးနားနား တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းမွာေနမယ္လို႔ စိတ္ကူးေတာ့ အမွတ္ ၅၄၊ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းကို ေျပာင္းေပးဖို႔ စီစဥ္ၾကတယ္။ လူထုကိုေတာ့ အေမၾကည္ က်န္းမာေရးအရ အနားယူေနတယ္ဆိုၿပီး လမ္းစျဖတ္လိုက္တယ္။
အိမ္မေျပာင္းၾကခင္ “ၾကည္ေရ…ပဲျပဳပ္နဲ႕ နံျပားရရင္ စားခ်င္တယ္” ဆိုတဲ့ မွတ္စုေလး အပါအဝင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ မွတ္တမ္းမွတ္ရာေတြ အားလံုးကို တစ္ခ်ိန္မွာ (ဒီတုန္းက လြတ္လပ္ေရးမရေသးဘူးေလ) ျပတိုက္ဖြင့္ဖို႔ အဲ့ဒီ အရာရွိကလဲ စာရင္းလုပ္ၿပီး အေမၾကည္ဆီကေန လက္ခံယူတယ္။ ၿပီးေတာ့ အထက-၁ ဒဂံုေရွ႕မွာ (အခု ယုဇနဂါးဒင္းဟို္တယ္ ျဖစ္ေနတဲ့) တပ္မေတာ္ပိုင္ ဆိုရြန္တိုဗီလာရဲ႕ ဒုတိယအထပ္မွာ ေသတၱာလိုက္ထည့္ၿပီး သိမ္းထားခဲ့တယ္။
ဒီထဲမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ဒိုင္ယာရီေတြလဲပါတယ္။ ျဖည့္ေျပာရရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ဒိုင္ယာရီကို အဂၤလိပ္လို ေရးေလ့ရွိတယ္။ အင္မတန္ စိတ္ဝင္စားစရာေကာင္းတဲ့ အခ်က္က… ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ဘုရင္ခံအိမ္ကိုသြားၿပီး ဆာဟူးဘတ္ရန္႔(စ)ေရွ႕မွာ မ်က္ရည္က်ခဲ့တဲ့ည ၁၉၄၇၊ ဇြန္လ ၁၉ရက္ က ေရးခဲ့တဲ့ ဒိုင္ယာရီစာရြက္ ျပဲေနတယ္၊ ပါမလာဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ၁၉၄၅-ခု၊ ဇြန္လ (၁၉)ရက္ေန႔မွာ ေမြးတာ၊ သူ (၂)ႏွစ္ျပည့္တဲ့ေန႕- ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မ်က္ရည္က်တဲ့ည၊ တစ္လအၾကာမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လုပ္ႀကံခံရတယ္။ အဲဒီ ဒိုင္ယာရီ စာမ်က္ႏွွာမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဘာေတြေရးခဲ့လို႔၊ ဘယ္သူကၿဖဲခဲ့တာလဲ ?
စကားခ်ပ္။ ။(ထင္ခ်င္ရာေတြထင္ ေျပာခ်င္ရာေတြေျပာ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ဘယ္သူသတ္သလဲ… ဆိုတဲ့အေျဖ အဲဒီစာရြက္မွာ ပါကို ပါရမယ္။)
*(ႏုိင္ငံေတာ္စ်ာပန အခမ္းအနား ဓာတ္ပံုအား ကမၻာသစ္ျမန္မာ Fan Page မွ ကူးယူပါသည္။) အေျခခံအခ်က္မ်ားအား ေပးေသာ ျပည္ပေရာက္ အစ္ကိုအား ေက်းဇူးတင္သည္။
ေရႊဟသၤာသတင္းဌာန.
0 comments:
Post a Comment