တစ္ေယာက္ေျပာတဲ့စကားကို အေမလည္း နားေထာင္ခ်င္မယ္ထင္ပါတယ္။
(ဒီစကားေတြ အေမ့ဆီေရာက္ပါေစ။)
-------------------------------
ကိုယ္လုပ္ခ်င္သလို လုပ္လို႔ မရဘူး။
*(လုပ္ခ်င္သလို လုပ္လို႔ မရဘူးဆိုတာ .. ျပည္သူကို ေျပာတာလား .. အစိုးရကို ေျပာတာလားအေမ)
...................................................
အမ်ားနဲ႔ ညီေအာင္လို႔ အမ်ားေကာင္းက်ိဳးအတြက္ တစ္ခါတေလ ကိုယ့္ရဲ႕ အက်ိဳးကို အေနာက္မွာ ထားျပီးေတာ့ လုပ္ရတယ္။ အဲဒီလို လုပ္မွသာ တိုးတက္ႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
*(အမ်ားေကာင္းႀကိဳးအတြက္ ကိုယ့္အက်ဳိးကို ေနာက္မွာ ထားရမယ္ဆိုတာ .. မြဲျပာက်ၿပီး လုပ္စားစရာ မရွိေတာ့တဲ့ ျပည္သူေတြကို ေျပာရမယ့္စကားလား.. .
ထားစရာ မရွိေတာ့လို႔ စင္ကာပူမွာ ကြန္ဒိုတိုက္ခန္းေတြ ၀ယ္ထားတဲ့ အစိုးရနဲ႔ ပတ္သတ္တဲ့ လူတန္းစားကိုေျပာတာလားအေမ)
.......................................................................
ဒီေဒသမွာ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ အခက္အခဲေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ကၽြန္မတို႔ဟာ ႏိုင္ငံၾကီးသား အျမင္နဲ႔ ေျဖရွင္းရမယ္။ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံကို အျပစ္မရွိတဲ့ ႏိုင္ငံ၊ အျပစ္မဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံ၊ ကမာၻက ေလးစားတဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္ေအာင္ ဘယ္လို လုပ္မလဲ၊ ဘယ္လို ေနမလဲ၊ ဘယ္လိုထိုင္မလဲ။ ဘယ္လို ျပႆနာေတြကို ကိုင္တြယ္မလဲဆိုတာ ကၽြန္မတို႔ ဆံုးျဖတ္ရလိမ့္မယ္။
*(အေမ.. ကမၻာကိုေနာက္မွ ၾကည့္ပါ။ ျမန္မာကို အရင္ၾကည့္ပါအေမ။ အူမေတာင္မ် သီလေစာင့္ႏိုင္မွာပါ။ အခု ကၽြန္ေတာ္တို႔က သူမ်ားႏိုင္ငံကို က်ဴးေက်ာ္ေနတာ မဟုတ္ဘူး။ သူမ်ား သယံဇာတေတြ ခိုးယူေနတာမဟုတ္ဘူး။ စာခ်ဳပ္တစ္ေစာင္နဲ႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆန္အိုး ဘယ္ဟာက အဖိုးထိုက္တန္တဲ့လို႔ ထင္လို႔လဲ အေမ)
...................................................................................
ကိုယ့္ႏိုင္ငံ သိကၡာရွိဖို႔ဆိုတာ လူတိုင္း လူတိုင္းမွာ တာ၀န္ရွိဖို႔ လိုပါတယ္။ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံ သိကၡာရွိဖို႔ဆိုတာ လူတစ္ေယာက္တည္းနဲ႔ လည္း မရဘူး။ အဖြဲ႕အစည္းတစ္ခုတည္း လုပ္လို႔လည္း မရဘူး။ အစိုးရခ်ည္း လုပ္လို႔လည္း မရဘူး။ ျပည္သူလူထုအားလံုး ပါ၀င္မွ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံ သိကၡာရွိေအာင္ ကၽြန္မတို႔ လုပ္ႏိုင္မွာပါ။
*(အေမေျပာသလို လုပ္ခ်င္စိတ္က ႏိုင္ငံသားတိုင္းမွာရွိတယ္အေမ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ေနာက္လိုက္ေတြပါ။ ေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္တဲ့ သူေတြက ခိုင္းပါ။ ညႊန္ၾကားပါ။ ဒါေပမယ့္ အဲဒါေတြ လိုက္လုပ္ဖို႔ ဆန္အိုးကို အရင္ျဖည့္ေပးပါအေမ။ သူတို႔ လယ္ေတြ ကုန္သြားရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဆန္အိုးေတြ ေပ်ာက္ကုန္မယ္ဆိုတာကိုလည္း အေမ ေယဘုယ်ေတြးပါ။ သယံဇာတေတြ ထည့္မေျပာေသးဘူးအေမ။ )
...........................................................................................
ျပည္သူေတြနဲ႕ သက္ဆိုင္တဲ့ အခါမွာ ျပည္သူေတြ အၾကိဳက္ကို ကၽြန္မ အျမဲလိုက္ျပီးေတာ့ လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္မ မွန္တဲ့အတိုင္းပဲ ေျပာမယ္။ ျပည္သူေတြက မၾကိဳက္ရင္လည္း မၾကိဳက္ဘူးလို႔ ေျပာပိုင္ခြင့္ ရွိတယ္။ ၾကိဳက္ရင္လည္း ၾကိဳက္တယ္လို႔ ေျပာပိုင္ခြင့္ ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မ ေသေသခ်ာခ်ာ ကတိေပးႏိုင္တယ္။ ကၽြန္မ ျပည္သူေတြကို လွည္ဖ်ားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးမ်ိဳး လုပ္လို႔ မရဘူး။
*(ယံုတယ္.. အေမ့ကို ယံုတယ္။ အရင္ကလည္း ယံုတယ္။ အခုလည္း ယံုတယ္။ ေနာက္လဲ ယံုေနဦးမွာပါအေမ။ ကၽြန္မကို ယံုပါလို တစ္ခြန္းမွ အေမေျပာစရာ မလိုပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ယံုပါတယ္အေမ။ ဒါေပမယ့္ေလ.. အေမက ကၽြန္ေတာ့ေလာက္ေတာ့ သတင္းေတြ လိုက္ဖက္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ အေမကၽြန္ေတာ့ေလာက္ မသိဘူး အေမ)
............................................................
ေနာက္ျပီးေတာ့ တစ္ခဏနာ ေပၚျပဴလာ ျဖစ္ခ်င္လို႔ လုပ္တဲ့ ႏိုင္ငံေရးမ်ိဳးလည္း ကၽြန္မ မလုပ္ဘူး။ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ ေရရွည္အက်ိဳးကို ၾကည့္ျပီးေတာ့ ကၽြန္မ လုပ္သြားမွာ။ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံရဲ႕ ေရရွည္ အက်ိဳးကို ၾကည့္ျပီးေတာ့ လုပ္တဲ့အခါမွာ ကၽြန္မမွာ အားနည္းခ်က္ေတြရွိလို႔ ဆိုရင္လည္း ၀ိုင္းျပီးေတာ့ ျပဳျပင္ေပးၾကပါ။ ကၽြန္မ လက္ခံဖို႔ အဆင္သင့္ပါပဲ။
*(အေမက ဒီလို ေျပာေတာ့ .. ကၽြန္ေတာ္က ဒီလိုေျပာပါတယ္အေမ။ အေမ့အားနည္းခ်က္လို႔ မေျပာပါဘူး။ မေျပာရက္ဘူးအေမ။ အေမက အားလံုးကို မသိႏိုင္ဘူးလို႔ ေျဖေတြးေပးပါတယ္။ အခုကလည္း အေမမသိႏိုင္တာေတြ သိေအာင္ ေျပာတာပါ။ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ ဒီအေတြးအျမင္ေတြကို အေမ့ေလာက္ ပညာမတတ္ဘူးဆိုၿပီး ပစ္ပယ္လိုက္တာမ်ဳိးေတာ့ မျဖစ္ေစခ်င္ဘူး။ အေမက ပညာတတ္ေတြကိုပဲ ေဆြးေႏြးရမယ့္ တာ၀န္ရွိတာမဟုတ္ဘူးအေမ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ယံုၾကည္မႈေတြကို တန္ဖိုးထားရင္ ကၽြန္ေတာ့္လို နလပိန္းတုန္းရဲ႕ ခံစားခ်က္ေတြကိုလည္း နားလည္ေအာင္ ..ျပည့္၀ေအာင္ အေမကပဲ ေျဖရွင္းေပးရမွာပါ။ ကၽြန္ေတာ္က အေမ အေလးထားပါတယ္ဆိုတဲ့ ျပည္သူတစ္ေယာက္ပါ အေမ)
.............................................................
ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြကလည္း ေသေသခ်ာခ်ာ စဥ္းစားပါ။ သေဘာထားၾကီးရမယ္။ ေရရွည္အျမင္ရွိရမယ္။ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံမွာ အဓိကလိုအပ္ခ်က္က အမ်ိဳးသားျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရးပဲ။
အမ်ိဳးသားျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးဆိုတာ ဘာလဲဆိုေတာ့ ဆယ္စုႏွစ္ေပါင္းေျမာက္ျမားစြာ ကြာဟေနတဲ့ အသင္းအဖြဲ႔ေတြ၊ တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးေတြ၊ အုပ္စုေတြ စုစည္းျပီးေတာ့ ႏုိင္ငံ့အက်ိဳးအတြက္အတူ စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ဖို႔ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလိုလုပ္ဖို႔ ဆိုလို႔ရွိရင္ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူအားလံုးဟာ ေရရွည္အျမင္နဲ႔လုပ္ဖို႔ လုိပါတယ္။ အဲ့ဒီလို ေရရွည္အျမင္နဲ႔လုပ္မွ ကၽြန္မတို႔ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မွာပါ။ အခု ဒီေဒသမွာျဖစ္ေနတဲ့အခက္အခဲေတြကို ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံ သိကၡာရွိမယ့္ ပံုစံနဲ႔ ကၽြန္မ ေျဖရွင္းခ်င္ပါတယ္။ အဲ့ဒီလို လုပ္တဲ့အခါ ျပည္သူေတြက ဝိုင္းဝန္းျပီးေတာ့ ကူညီၾကပါလို႔ ကၽြန္မ ေမတၱာရပ္ခံခ်င္ပါတယ္။
*(ရတယ္ အေမ။ လက္ပန္းေတာင္းေတာင္ ကိစၥမွာ ထြက္လာမယ့္ အေျဖေတြ အမ်ားႀကီးရွိမယ္။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ေရရွည္အက်ဳိးအျမတ္၊ ႏိုင္ငံရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာ။ ဒါေတြကို အေမေျပာသလို လက္ခံမယ္အေမ။ ေနာက္လိုက္ေကာင္းေတြ ပီသစြာနဲ႔ ယံုၾကည္ရတဲ့ ေခါင္းေဆာင္ဆံုးျဖတ္တာကို နာခံမွာပါအေမ။ ဒါေပမယ့္ အေမ.. အၾကမ္းဖတ္ခံရတဲ့ ျပည္သူေတြ ဘုန္းႀကီးေတြ ကိစၥကို အေမဘယ္လိုရွင္းမလဲ။ အခု.. တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးအတြက္ အေမတာ၀န္ခံထားတာကို သိတယ္အေမ။ ျပည္သူအတြက္ ေက်ာသားရင္သားမခြဲျခားတဲ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံရဲ႕ ဥပေဒကို ေဖာ္ေဆာင္ေပးပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔သိတဲ့ ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံမွာ သမၼတလည္း တရားစြဲတာ ခံရပါတယ္အေမ။)
.................................................
ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္း ေလွ်ာက္တဲ့အခါမွာ ျပည္သူေတြက ျပည္သူေတြရဲ႕ ေထာက္ခံမႈမရဘဲနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေနာက္ျပီးေတာ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေထာက္ခံမႈဆိုတာ ျပည္သူအၾကိဳက္ ေရတိုဆံုးျဖတ္ခ်က္ေလးေတြ ခ်ျပီးေတာ့ အဲဒီလို ျပည္သူရဲ႕ ေထာက္ခံမႈေတြ ဒီလိုမမွန္မကန္တဲ့ နည္းေတြနဲ႔ ျပည္သူလူထုရဲ႕ ေထာက္ခံမႈေတြကို ရမယ္ဆိုရင္လည္း ေရရွည္မွာ အက်ိဳးမရွိပါဘူး။ ကၽြန္မေစာေစာကေျပာသလိုေပါ့။ ျပည္သူေတြနဲ႔ မွန္မွန္ကန္ကန္ဆက္ဆံမယ္။ ရိုးရိုးေျဖာင့္ေျဖာင့္ ဆက္ဆံမယ္။
*(အေမ့ရဲ႕ ကိုယ္က်င့္သိကၡာကို အၾကြင္းမဲ့ ယံုပါတယ္အေမ။ အေမ မသိလိုက္တဲ့ ကိစၥေတြကိုေတာ့ ေထာက္ျပပါရေစ။ ဒါကလည္း ကၽြန္ေတာ္တို႔ ခံစားခ်က္ေတြကို အေမတိုက္ရိုက္သိႏိုင္ေအာင္ ေရးေနတာပါ)
ကၽြန္မရဲ႕ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြ၊ ကၽြန္မရဲ႕ လုပ္တာကိုင္တာေတြကို ျပည္သူက မၾကိဳက္ရင္လည္း မၾကိဳက္ဘူးလို႔ ေျပာႏိုင္တယ္။ ကၽြန္မရွင္းျပမယ္။ ကၽြန္မတစ္ခုခုကို လုပ္တယ္ဆိုရင္ ဘာျဖစ္လို႔ လုပ္သလဲဆိုတာ ရွင္းျပမယ္။
*(အေမ မံုရြာကို ေရာက္ေတာ့ အၾကမ္းဖက္ ဖိႏွိပ္မႈက ျဖစ္ၿပီးသြားပါၿပီအေမ။ အေမအဲဒီအေၾကာင္းကို ဘာလို႔ တစ္ခြန္းမွ မေျပာခဲ့တာလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ဒီမိန္႔ခြန္းကို အစအဆံုးဖတ္ၿပီးပါၿပီ.. ရွင္းျပပါအေမ)
............................................................................
အခုဒီေဒသမွာ ေၾကးနီစီမံကိန္းနဲ႔ ပါတ္သက္ျပီး ျဖစ္ေနတဲ့ျပႆာနာဟာ ကၽြန္မကေနျပီးေတာ့ ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ေျပလည္သြားေစခ်င္တယ္။ ဒီလိုေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းနဲ႔ ေျပလည္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔ ျပည္သူေတြလည္း ဝမ္းသာတယ္။ ႏိုင္ငံလည္း သိကၡာရွိတယ္။ ကၽြန္မတို႔ အနာဂတ္အတြက္လည္း ေကာင္းတဲ့ေျခလွမ္းျဖစ္တယ္။ အဲ့လုိရေအာင္ ကၽြန္မၾကိဳးစားမယ္။ ၾကိဳးစားေပမယ့္လို႔ ေအာင္ျမင္မယ္၊ မေအာင္ျမင္မယ္ ဆိုတာကေတာ့ ကၽြန္မကေနျပီးေတာ့ ဘယ္လိုအာမခံခ်က္မွ မေပးႏိုင္ဘူး။ ဒါေပမယ့္ ျပည္သူကသာ ကၽြန္မနဲ႔ လက္တြဲျပီးေတာ့ ေျပလည္မႈရွာမယ္ဆိုလို႔ရွိရင္ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မယ္လို႔ ကၽြန္မယံုပါတယ္။
*(ဘုန္းႀကီးေတြ အေရျပား မီးေလာင္ခံရၿပီးမွ ရတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလားအေမ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ေအာင္ျမင္ေအာင္ အေမလုပ္ပါအေမ။ ၿပီးရင္ .. မတရားမႈကိုေတြကိုလည္း ဆက္ၿပီးေဖာ္ထုတ္ေပးပါအေမ။ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ၿပီး ၿငမ္းခ်မ္းေရးေခါင္းစဥ္တပ္တိုင္း အျပစ္ေၾကေၾကးဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို မလိုခ်င္ေတာ့ပါဘူး)
..............................................................................
ဒီေတာ့ ကၽြန္မက ျပည္သူကိုတစ္ခုပဲ ေတာင္းပန္ခ်င္ပါတယ္။ ေသေသခ်ာခ်ာ စိတ္ရွည္ရွည္နဲ႔ ကၽြန္မဘယ္လိုပဲ ဆံုးျဖတ္ ဆံုးျဖတ္၊ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတာ့ မခ်ေသးဘူးေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ ကၽြန္မ တစ္ဖက္ကိုေတာ့ ေမးၾကည့္ျပီးပါျပီ။ လုပ္ငန္းရွင္ေတြဘက္ကို ေတြ႔ျပီး သက္ဆိုင္ရာ ရြာသူရြာသားေတြနဲ႔လည္း ေတြ႔ခ်င္တယ္။ ကန္႔ကြက္တဲ့ ျပည္သူေတြနဲ႔လည္း ေတြ႔ခ်င္တယ္။ ဟိုဘက္ဒီဘက္ အေျဖ ႏွစ္ ခုကို ၾကည့္ျပီးေတာ့ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ေျပလည္ေအာင္လို႔ ကၽြန္မ ညွိေပးခ်င္တယ္။ အဲ့လို ညွိေပးတာကို ျပည္သူေတြက သေဘာတူရဲ႕လား။
*(အေမက ညွိေပးပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကုိ အေမက ေတာင္းပန္စရာမလိုပါဘူး။ တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးအတြက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကသာ အေမ့ကို ေတာင္းပန္ခ်င္တာပါ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလဲ လုပ္ပါ။ ဥပေဒစိုးမိုးေရးကိုလည္း အေလးထားေပးပါအေမ။ အျပစ္ရွိသူေတြကို ေဖာ္ထုတ္အေရးယူေပးပါ။ ေရႊအိုေရာင္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ မွတ္စုမွာ ေက်ာ္သြားေပးလို႔ရပါတယ္။ လႊတ္ေတာ္အမတ္ျဖစ္ေနတဲ့ အေမ.. တရားဥပေဒစိုးမိုးေရးတာ၀န္ယူထားတဲ့ အေမရွိေနလ်က္နဲ႔ မံုရြာအၾကမ္းဖက္မႈကိုေတာ့ မ်က္ကြယ္ မျပဳရက္ႏိုင္ဘူး။ အေမလဲ သိထားၾကားထားသလို .. တရုတ္ကို ေၾကာက္တယ္လို႔ ေျပာတဲ့ အစိုးရက ျပည္သူကို မီးေလာင္တိုက္ခ်လိုက္တဲ့ ကိစၥမို႔ပါအေမ။)
...............................................................
ကၽြန္မတို႔ဆီက ႏိုင္ငံသားေတြက ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနခ်င္တယ္ဆိုတာကို ကၽြန္မယံုၾကည္တယ္။ ကၽြန္မတို႔ ႏိုင္ငံသူ ႏိုင္ငံသားေတြက အခ်င္းခ်င္းၾကားမွာ ေစတနာ ေမတၱာနဲ႔ပဲ ေနခ်င္တယ္ဆိုတာ ကၽြန္မယံုၾကည္တယ္။ ဒါ လူသားတိုင္းက ဒီလိုပါပဲ။ ေစတနာေမတၱာနဲ႔ ေနရတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ဟာ အင္မတန္မွ ေအးခ်မ္းပါတယ္။ ေဒါသေတြ ဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနတဲ့ ပတ္ဝန္းက်င္ဆိုတာ မေအးခ်မ္းႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံၾကီး ေအးခ်မ္းဖို႔ အတြက္ ကၽြန္မအစဥ္အျမဲပဲ ျပန္လည္ရင္ၾကားေစ့ေရးလမ္းကို ကၽြန္မေလွ်ာက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုေလွ်ာက္တဲ့အခါမွာ ကၽြန္မနဲ႔အတူ ျပည္သူပါလာမွ ကၽြန္မလုပ္ငန္းေတြမွာ ေအာင္ျမင္ႏိုင္မွာပါ။
ဒါ့ေၾကာင့္ ကၽြန္မလမ္းမွာဆိုလို႔ရွိရင္ ျပည္သူေတြက ၾကိဳဆိုေလ့ရွိတယ္။ ကၽြန္မ အင္မတန္မွ အားတက္တယ္။ အားတက္တယ္ဆိုတာ ကၽြန္မကို က်န္းမာပါေစလို႔ ေခၚေနလို႔ မဟုတ္ဘူး။ အသက္ရာေက်ာ္ရွည္ပါေစလို႔ ေအာ္ေနလို႔ မဟုတ္ဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလ စဥ္းစားမိတယ္။ အသက္ရာေက်ာ္ေတာင္ ရွည္ပါ့မလားေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမယ့္ ဘာပဲေျပာေျပာ ျပည္သူရဲ႕ ေထာက္ခံမႈ ရွိရင္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔ လုပ္ငန္းေတြဟာ ေအာင္ေျခအမ်ားၾကီးွရွိတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မအားတက္ရပါတယ္။
*(ေအးေအးခ်မ္းခ်မ္းေနခ်င္တာေပါ့အေမ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာေတြက ျမန္မာပီသလြန္းလို႔ကို ခက္ေနတာပါ။ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ သီးခံႏိုင္ၾကသလဲဆိုတာ အေမလဲ အသိပါေလ။ ကုလားက၀ိုင္း.. တရုတ္က ၀ိုင္းထားတဲ့ ကိုယ့္အေလာင္း အေခါင္းျမွဳတ္ရမယ့္ ေျမ ေနရာေလးမေပ်ာက္ခ်င္တာပဲရွိတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဇာတိမာန္ႀကီးတဲ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔က ကိုယ့္အခ်ဳပ္အခ်ာအာဏာကို ဘာမွ မဟုတ္တဲ့ တရုတ္ကုမၼဏီေလးက စိုးမိုးျခယ္လွယ္သြားမွာကိုေတာ့ မျမင္ရက္ မၾကည့္ရက္ဘူးအေမ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ အသက္ရာေက်ာ္ မရွည္ခ်င္ဘူး။ မနက္ဖန္ျဖစ္ျဖစ္ .. သဘက္ခါျဖစ္ျဖစ္ မေသခင္ေလးမွာ ျမန္မာဆိုတဲ့ ဒီႏိုင္ငံေလးမွာ စိတ္လက္ၾကည္သာစြာ ေသသြားခ်င္တာပါပဲ။ ဘာဖိႏွပ္မႈမွ မရွိဘဲနဲ႔ေပါ့ အေမရယ္)
...............................................................................
အဲဒီေတာ့ ခက္ခဲတဲ့အခ်ိန္မွာ မိတ္ေဆြေကာင္းဆိုတာ လြယ္ကူတဲ့အခ်ိန္ မဟုတ္ဘူး။ ကိုယ့္ဘက္ကေနျပီးေတာ့ ရပ္တည္ေပးတဲ့ အရာဟာ မိတ္ေဆြေကာင္းပဲ။ ကၽြန္မရဲ႕ ျပည္သူေတြဟာ ကၽြန္မရဲ႕ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြ ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။ ျဖစ္ေစခ်င္တယ္လို႔ ကၽြန္မရိုးရိုးပဲ ေျပာပါရေစ။ ကၽြန္မအေနနဲ႔လည္း ကၽြန္မတို႔ျပည္သူေတြအတြက္ မိတ္ေဆြေကာင္း ျဖစ္ခ်င္ပါတယ္။ ခက္ခဲတဲ့အခ်ိန္မွာလည္း ရပ္တည္မယ္။ ေနာက္တစ္ခုက မိတ္ေဆြေကာင္းဆိုတာ မွန္မွန္ကန္ကန္ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ဆက္ဆံရတယ္။ ေျပာဆိုရတယ္။ ကိုယ့္အၾကိဳက္ကို လိုက္လိုက္ေျပာတဲ့သူဟာ မိတ္ေဆြေကာင္းလို႔ မထင္နဲ႔ေနာ္။ မွားလိမ့္မယ္။
ဘယ္ေတာ့မဆို ကိုယ့္အၾကိဳက္ကို လိုက္ျပီးေျပာတာဟာ မိတ္ေဆြေကာင္းမ်ားရဲ႕
အလုပ္မဟုတ္ဘူး။ တစ္ကယ့္မိတ္ေဆြေကာင္းဆိုတာ ကိုယ့္ရဲ႕ေကာင္းက်ိဳးကို ေရွ႔ရႈျပီးေတာ့ ေျပာသင့္ေျပာထိုက္တာကို ေျပာမယ္။ ေထာက္ျပသင့္တာကို ေထာက္ျပမယ္။ အဲဒါမဟုတ္ဘူးလား။ ကၽြန္မတို႔ဟာ တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး ကၽြန္မနဲ႔ ျပည္သူၾကာမွာ တစ္ကယ့္ကို ေကာင္းျမတ္တဲ့ မိတ္ေဆြေကာင္းေတြ ဆက္ဆံမႈတစ္ခု ျဖစ္ေစခ်င္ပါတယ္။
အဲဒါေၾကာင့္ တတ္ႏိုင္သေလာက္ ကၽြန္မက ျပည္သူေတြနဲ႔ ေတြ႔တယ္။ ေျပာဆိုတယ္ဆိုတာဟာ ျပည္သူေတြနဲ႔ ကၽြန္မရဲ႕ၾကားမွာ နားလည္မႈေတြ တည္ေဆာက္ႏိုင္ေအာင္လို႔၊ ကၽြန္မတို႔ၾကားမွာ ေကာင္းမြန္တဲ့ သံေယာဇဥ္ေတြ တည္ေဆာက္ႏိုင္ေအာင္လို႔ ကၽြန္မေတြ႔ဆံုတာပါ။ တစ္ကယ္လို႔ တစ္ေယာက္ခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္း ေတြ႔ႏိုင္ရင္ ပိုေကာင္းတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ သန္း ၆၀ ကို ဘယ့္ႏွယ့္လုပ္သြားလို႔ရမွာလဲ။ သိန္း ၆၀ ကို တစ္ေယာက္ခ်င္း တစ္ေယာက္ခ်င္း မေတြ႔ႏိုင္တဲ့အခါက်ေတာ့ ဒီလိုပဲ အစုလိုက္ေတြ႔ရတာပဲ။ ဒီလိုေတြ႔ရတိုင္းလည္း ကၽြန္မဝမ္းသာပါတယ္။
တစ္ခါတစ္ေလ ခရီးသြားရင္ စိတ္ဆိုးရတာေတြ အမ်ားၾကီးရွိတယ္။ ျပည္သူေတြမဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္မတို႔ အဖြဲ႔ေတြ လုပ္ပံုကိုင္ပံုမဟုတ္လို႔။ ဒါေပမယ့္ အဲ့လုိ စိတ္ဆိုးရတဲ့အခါေတာင္မွ ျပည္သူေတြက ျပံဳးျပံဳးရႊင္ရႊင္နဲ႔ ကၽြန္မကို ၾကိဳဆိုတဲ့အခါ စိတ္ဆိုးတာေတြ ေျပရပါတယ္လို႔ ေျပာျပခ်င္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔။
အခုေတာ္ေတာ္ေလး ေမွာင္ေနျပီဆိုေတာ့ ေနာက္ဆံုးအေနနဲ႔ ကၽြန္မေတာင္းပန္ခ်င္တာရွိတယ္။ ဒီလိုေမွာင္တဲ့အထိ ေစာင့္ရေအာင္လို႔ လုပ္ခဲ့တာကို ကၽြန္မေတာင္းပန္ပါတယ္။ အဲဒါဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့။ နံနက္တုန္းက မႏၱေလးကေန မံုရြာကိုလာေတာ့။ မံုရြာက ျပည္သူလူထုက အင္မတန္မွ ေသာင္းေသာင္းဖ်ဖ် ၾကိဳဆိုတယ္။ ေတာ္ေတာ့ကို ေနာက္က်သြားတယ္။ လမ္းမွာ ေျဖးေျဖးေလးပဲသြားျဖစ္တယ္။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကၽြန္မဒီမွာ အေရာက္ေနာက္က်တယ္။ ေနာက္က်ေတာ့ လမ္းမွာ ၾကိဳဆိုတဲ့ ရြာသူရြာသားေတြကို ကၽြန္မေကာင္းေကာင္း မႏႈတ္ဆက္ႏိုင္ခဲ့ဘူး။ ဟုိဘက္က အလုပ္ခ်ိန္းထားတာကို ေနာက္က်မွာဆိုးလို႔။ အဲ့ဒါေၾကာင့္ လမ္းမွာ မႏႈတ္ဆက္ခဲ့ရတဲ့ ရြာသူရြာသားေတြကို ေတာင္းပန္ပါတယ္။ အခုလို ေမွာင္တဲ့အထိ ေစာင့္ရတဲ့ ဒီကိုေရာက္ေနတဲ့ ျပည္သူအားလံုးကိုလည္း ေတာင္းပန္ပါတယ္လို႔ ေျပာပါရေစ။
ေနာင္ဆိုလို႔ရွိရင္လည္း ကၽြန္မတို႔ အမ်ားၾကီး အတူတူလုပ္ရဦးမယ္။ ဒီလို မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ မေတြ႔ႏိုင္သည့္တိုင္ေအာင္ ကၽြန္မတို႔ႏိုင္ငံ ေကာင္းက်ိဳးအတြက္ဆိုတာ ကၽြန္မတို႔ အားလံုးအတူလုပ္ရမွာပဲ။ အေဝးက ဆက္သြယ္မႈနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ လုပ္သြားရမွာပဲ။ တစ္ခ်ို႔က်ေတာ့လည္း ကၽြန္မရဲ႕ ေရွးေရစက္အရ ျပန္ျပီးေတာ့ နီးနီးကပ္ကပ္ ျပန္ေတြ႔ရတဲ့ လူေတြလည္း ရွိမွာပါ။ ဒီလိုနီးနီးကပ္ကပ္ ျပန္ျပီးေတာ့ မဆံုႏိုင္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ ဒီလို တစ္ခ်ိန္တစ္ခါမွာ ကၽြန္မတို႔ဟာ အတူတူ ႏိုင္ငံရဲ႕ ျပႆာနာၾကီးအတြက္ စဥ္းစားပိုင္ခြင့္ အတူတူထိုင္ျပီးေတာ့ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ခြင့္ ရတာကိုလည္း ကၽြန္မရင္ထဲ အျမဲမွတ္သားထားပါတယ္။ ကၽြန္မရင္ထဲမွာ ထိန္းသိမ္းထားပါမယ္လို႔ ေျပာရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္ပါတယ္။
*(ကၽြန္ေတာ္နိဂံုးခ်ဳပ္ေျပာခ်င္တာကေတာ့ အေမ.. ကၽြန္ေတာ္က အေမ့ေလာက္ အေတြးအေခၚ မရွိသူပါ။ အေတြ႔အႀကံဳ မရွိသူပါ။ အေမ့ေလာက္ မရဲရင့္သူပါ။ အေမ့ေလာက္လဲ မေပးဆပ္ရဲသူပါ။
ဒါေပမယ့္ ကၽြန္ေတာ္ျပည္သူပါအေမ။ အေမ အေလးထားတယ္ဆိုတဲ့ အေမ့ရဲ႕ ျပည္သူပါ။ အေမ့ေနာက္က လိုက္မယ့္ အေမ့ရဲ႕ ေနာက္လိုက္ေကာင္း တစ္ေယာက္ပါ။ အခုအေမက ..ေျပာခ်င္ရင္ေျပာဆိုလို႔ ေျပာပါတယ္။ ျပည္သူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ပါ။
တစ္ခုပါပဲ။
အျပစ္ရွိသူေတြကို စီရင္ပါ အေမ။
credit to: Yamoun Nar
Monywa Times တြင္ေဖာ္ျပေသာ သတင္းကို မူရင္းအတိုင္းမွ်ေ၀ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
2 comments:
အေမစုကၾကားညပ္ေနတာပါ..
အေမစုကျပည္သူအတြက္ၾကည့္မွာပါ
ဟုတ္တယ္မလား.....အေမ
ဒါေပမယ့္ေလ.. အေမက ကၽြန္ေတာ့ေလာက္ေတာ့ သတင္းေတြ လိုက္ဖက္ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္ေနရာမွာ ဘာေတြျဖစ္ေနတယ္ဆိုတာ အေမကၽြန္ေတာ့ေလာက္ မသိဘူး အေမ) what a joke! LAR NOUNT NAY TEL.She knows more than you do.
Post a Comment