ဘဝဆိုတာ ေမြးဖြားသည့္ အခ်ိန္မွစ၍ ေသဆံုးသည့္ အခ်ိန္ထိ ဘဝဟုဆိုပါလွ်င္ လူ႕ေလာကထဲ ၂ရက္သာ ေရာက္ရွိခဲ့ၿပီး ၃ရက္မျပည့္ခင္ အခ်ိန္ေလးမွာ လူမမယ္ကေလးရဲ႕ ဘဝဟာ ေသဆံုးျခင္းဆိုတဲ့ အခ်ိန္ကို ေရာက္ရတာ ျမန္လြန္းလွပါတယ္။
"ရင္ေသြးဟူက ခ်စ္မဝ"တဲ့ ဆိုရိုးစကားရွိတဲ့အတိုင္း မိခင္ေတြဟာ သေႏၶသားကို ဝမ္းမွာ လြယ္ထားတဲ့ အခ်ိန္မွစ ေမြးဖြားတဲ့အခ်ိန္ထိ မိမိရဲ႕ရင္ေသြး ျဖဴလား၊ မဲလား မသိခင္ကတည္းက အေနအထိုင္ အစားအေသာက္ အသြားအလာ ဂရုစိုက္ၿပီး ေမတၱာတရား အျပည့္ေပးခဲ့ၿပီး ခ်စ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ဝမ္းမွေမြးဖြားလာျပန္ေတာ့ ကိုယ္ေမြးတဲ့ ရင္ေသြးမွာ ေျခလက္အဂၤါစံုရဲ႕လား၊ က်န္းမာရဲ႕လားဆိုတဲ့ စိုးရိမ္ပူပန္ျခင္းေတြနဲ႕ ေမြးဖြားခဲ့ရျပန္ပါတယ္။ ျပည့္စံုေကာင္းမြန္ဖို႔ ဆုေတာင္းရတာလည္း မိခင္ေတြရဲ႕ ရင္ထဲမွာ အႀကိမ္ႀကိမ္အခါခါပါဘဲ။
အကယ္၍မ်ား ဝဋ္ေၾကြးကံၾကမၼာမ်ားပါခဲ့လို႔ မိမိရဲ႕ ရင္ေသြးေမြးလာတဲ့ ကေလးမွာ ကိုယ္လက္အဂၤါမစံု၊ ခ်ိဳ႕တဲ့မႈ႕ေတြ၊ ေရာဂါေတြ ဘယ္ေလာက္ပဲ ျဖစ္ေနပါေစ သားသမီးဆိုတာ ရတနာဘဲမို႔ မပစ္ရက္ဘဲ သနားအၾကင္နာပိုၿပီး အရိပ္တၾကည့္ၾကည့္နဲ႔ ႏို႔ခ်ိဳတိုက္ေၾကြး ခ်စ္ခင္မႈအျပည့္နဲ႔ ေမတၱာေတြေပးခဲ့ၾကတဲ့ မိခင္ေတြရဲ႕ ေမတၱာဟာ အႏိႈင္းအဆမဲ့ ႀကီးမားလွပါတယ္။
ဒီလိုေမတၱာေတြ အေျခခံၿပီး မိခင္နဲ႔သားေလးတစ္ေယာက္အေၾကာင္း ကၽြန္မရင္ထဲမွာ ေမ့မရတဲ့အတြက္ ခံစားမွ်ေဝမိပါတယ္။
၂၀၁၃ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁၄ရက္ ဗုဒၶဟူးေန႔ ညအခ်ိန္ကာလျဖစ္ပါတယ္။ ကၽြန္မတို႔ရဲ႕ၿမိဳ႕ တာခ်ီလိတ္မွာ ေနထိုင္တဲ့ ကိုသိန္း......... နဲ႕ မျမင့္........ တို႕ရဲ႕သားေလးဟာ လူ႕ေလာကကို ေရာက္ရွိလာျခင္းမွာ ၂ ရက္ဘဲ ရွိပါေသးတယ္။ ဒီကေလးရဲ႕ ေရွးဘဝက ဝဋ္ေၾကြးကံၾကမၼာ ပါလာတယ္လို႔ ဆိုရမလား။ ေမြးရာပါျဖစ္တဲ့ ႏွာေခါင္းဝထိပ္မွာ အသားပိုလံုး ၂လံုးပါရွိၿပီး၊ အသက္ရႈဖို႕ခက္ခဲစြာနဲ႔ ျဖတ္သန္းေနရပါတယ္။
ႏွဳတ္ခမ္းေလးကလည္း ကြဲေနခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ထပ္ ဆိုးဝါးခ်က္ကေတာ့ ဝမ္းဗိုက္သားပါးလႊာၿပီး ဝမ္းထဲမွာရွိတဲ့ အူေတြ ျမင္ေနရတဲ့ အူကၽြံတဲ့ ေဝဒနာလကၡဏာ ပါလာခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ဘယ္ေလာက္ သနားစရာေကာင္းလိုက္တဲ့ ကေလးေလးလဲလို႕ ကၽြန္မစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရပါတယ္။
ဒီလိုဝဋ္ေၾကြး ကံၾကမၼာေတြပါလာတဲ့ ကေလးေလးကို မိဘေတြအေနနဲ႔ ျပစ္ရက္ပါ့မလား၊ သားေလးရဲ႕ အျဖစ္ကို မၾကည့္ရက္တဲ့အတြက္ တဖက္ႏိုင္ငံေဆးရံုကို အျမန္သြားေရာက္ကုသေပးခဲ့ေပမယ့္ ဆရာဝန္ေတြ လက္ေလွ်ာ့လို႕ ျပန္ခဲ့ရတဲ့ ကေလးရဲ႕ ဘဝဟာ ဘယ္လိုပံုစံျဖစ္ေနပါေစ မိမိရဲ႕ ရင္ေသြးကေလးကို သနားၾကင္နာမႈ႕ေတြနဲ႔ မျပစ္ရက္ ခ်စ္လ်က္ပါဘဲ။
ဒါေပမယ့္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ကိုယ့္ရင္ေသြးေလးကို ခ်စ္ေနပါေစ ဘဝကံၾကမၼာကို မလြန္ဆန္ႏိုင္တဲ့အတြက္ ၂ရက္သာရွိပါေသးတယ္ ထြက္မသြားပါရေစနဲ႕လို႔ မရဏေသမင္းရဲ႕ အမိန္႕ကို တားဆီးလြန္ဆန္လို႔ မရခဲ့ပါဘူး။ မိခင္ရဲ႕ ႏို႕ခ်ိဳကိုတိုက္ေကၽြးလို႔မွ အားမရေသး ဒီအေမနဲ႔ ဒီသားေလးကို ရက္စက္တဲ့ ကံတရားက ရုတ္တရက္ခြဲလိုက္ၾကၿပီေပါ့။
၂၀၁၃ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁၄ရက္ ည ၇ နာရီအခ်ိန္မွာ လူ႕ေလာကကို ၂ရက္ဘဲ ေရာက္ရွိလာၿပီး လူ႕ေလာကအေၾကာင္း ဘာမွမသိခင္အခ်ိန္မွာဘဲ ျပန္လည္ထြက္ခြာသြားခဲ့ပါတယ္။ ကေလးေလး ေသဆံုးသြားေတာ့ ကၽြန္မတို႔ မဇၩိမလူမႈကူညီေရးအသင္းကို ကူညီေပးဖို႔ ေျပာလာပါတယ္။ ကေလးရဲ႕ အဖြားဟာ ကၽြန္မတို႔ အသင္းဝင္တစ္ဦးျဖစ္တဲ့အတြက္ ကၽြန္မတို႔ ဘယ္လိုကူညီရမလဲဆိုတာ ေမးခဲ့ပါတယ္။ အဖြားနဲ႕တကြ မိဘႏွစ္ပါးက ညမိုးခ်ဳပ္ႀကီး ဒီကေလးကို မစြန္႕ပစ္ရက္ေပမယ့္ ေရွးက်တဲ့ အယူသီးမႈေတြက ရက္သားကေလးမို႔ ၾကမ္းေႏြးေအာင္ မထားရဘူးလို႕ ေျပာၾကတဲ့ အယူအဆေတြေၾကာင့္ ညတြင္းခ်င္း သၿဂႋဟ္ခ်င္ေၾကာင္း ေျပာလာပါတယ္။
ကၽြန္မလည္း ေရွးက အယူသီးမႈေတြကို ပယ္သင့္ေၾကာင္း မနက္မိုးလင္းမွ ကေလးကို ေကာင္းမြန္စြာ သၿဂႋဳဟ္လို႕ရေၾကာင္း ေျပာေပမယ့္ ေရွးထံုးစံဖ်က္မရဆိုတဲ့ အယူသီးလြန္ကဲမႈေတြ၊ အနီးပတ္ဝန္းက်င္က ခိုက္တယ္လို႔ ေျပာမွာစိုးတဲ့အတြက္ ခ်က္ခ်င္းသၿဂႋဳဟ္ေပးဖို႕ အကူညီေတာင္းလာတဲ့ နာေရးရွင္ေတြ စိတ္ခ်မ္းသာ အပူေအးေစဖို႔ ကၽြန္မနီးစပ္ရာ အသင္းသား ၁၀ေယာက္ အျမန္စုရံုးၿပီး နာေရး အိမ္မွ ၿမိဳ႕မသုႆာန္သို႔ ည ၉ နာရီ အခ်ိန္ေရာက္ရွိ ေျမျမဳပ္သၿဂႋဳဟ္ေပးခဲ့ၾကရပါတယ္။
ေမွာင္မဲေနတဲ့ သခ်ၤိဳင္းမွာ လက္ႏွိပ္ဓါတ္မီးေရာင္ မွိန္မွိန္ေလးနဲ႔ ေျမက်င္းတူးၾကတဲ့ အသင္းသားေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ ကေလးအေပၚ သနားမႈ မိဘေတြရဲ႕ ရင္နာေၾကကြဲမႈေတြ မွ်ေဝခံစားရင္း ေကာင္းမြန္စြာ ကေလးေလးကို ေျမျမဳပ္သၿဂႋဳဟ္ေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီညရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ဟာ ကၽြန္မတို႔ အသင္းအတြက္ မေမ့ႏိုင္စရာ ျဖစ္ရပ္ကေလးပါပဲ။
အခ်ိန္တန္လို႔ ႏို႔သက္လာၿပီး ေသာက္သံုးမဲ့သားေလးမရွိေတာ့တဲ့ မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ရင္ထဲက ေၾကကြဲမႈ၊ ဝဋ္ေၾကြးေတြအျပည့္ ေဝဒနာေတြအျပည့္နဲ႔ ၂ရက္သာ လူ႕ဘဝထဲကို ေရာက္လာခဲ့ၾကၿပီး မိခင္ရဲ႕ ႏို႕ခ်ိဳခ်ိဳကို ၂ရက္သာေသာက္ၿပီး ဘာမွမသိလိုက္ရဘဲ မိခင္ရင္ခြင္မွ ျပန္လည္ထြက္ခြာခဲ့တဲ့ ကေလးရဲ႕ ဘဝကို စာနာမႈေတြအျပည့္နဲ႔ ကၽြန္မတို႕ အသင္းသားေတြ ရင္ထဲမွာ အတူတကြ ဆုေတာင္းေပးလိုက္မိပါတယ္။
ေကာင္းမြန္တဲ့ ဘံုဘဝကို ေရာက္ပါေစကေလးရယ္။ ေနာင္ဘဝေတြမ်ား ရွိခဲ့မယ္ဆိုရင္ ဒီအေမနဲ႕ ဒီသားေလး ဒီလို ဝဋ္ေၾကြးကံၾကမၼာမွ ကင္းလြတ္ၿပီး အမိရဲ႕ ရင္ခြင္မွာ ႏို႔ခ်ိဳေတြကို ေသာက္သံုးၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္တဲ့ မိသားစုဘဝကို ပိုင္ဆိုင္ခံစားရွင္သန္ႏိုင္ပါေစလို႔ မဇၥ်ိမလူမႈကူညီေရး ဥကၠဌဦးတင့္ေဆြနဲ႕တကြ အသင္းသူ အသင္းသားမ်ားမွ ဆုေတာင္းေပးလိုက္ပါတယ္။
ဒီျဖစ္ရပ္မွန္ေလးကို ရင္ထဲမွာ ခံစားရသမွ် ေဝမွ်လိုက္ရပါတယ္။ အယူသီးမႈေတြ အျမန္ဆံုးပေပ်ာက္ႏိုင္ပါေစ။
ေဆာင္းပါးရွင္ ။ ။ ေဒၚသန္းသန္းေဌး ( မဇၩိမလူမႈကူညီေရးအသင္း )
ZinYaw
0 comments:
Post a Comment