တစ္ေန႔မွာ ဘုရားရွင္က ရဟန္းေတြကို ဥပမာေလးနဲ႔ ဆုံးမေတာ္မူပါတယ္။
"ရဟန္းတုိ႔၊ ဆုိၾကပါစုိ႔။ ၾကီးက်ယ္မ်ားျပားလွတဲ့ တုိင္းသူျပည္သားမ်ားရဲ႕ ၀ုိင္းအုံၾကည့္ရႈျခင္းကို ခံရတဲ့ တုိင္းျပည္ရဲ႕ အလွပဆုံးမိန္းကေလး တစ္ေယာက္ ရွိတယ္။ အဲဒီ အလွပဆုံးမိန္းကေလးဟာ သိမ္ေမြ႕လွပါစြာ ကေနတယ္။ သီဆိုေနတယ္။ လူအုပ္ၾကီးကလည္း စိတ္၀င္စားစြာ အသက္ရႈေမ့ေလာက္ေအာင္ကို ၾကည့္ရႈအားေပးေနၾကတယ္။
ၿပီးေတာ့ လူတစ္ေယာက္ဟာလည္း သူ႔အသက္ကုိ အရမ္းျမတ္ႏုိး တယ္။ ေသမွာကုိ ေၾကာက္တယ္။ ဆုိပါေတာ့ တစ္စုံတစ္ေယာက္က သူ႔ကုိ ႏုတ္ခမ္း၀ထိဆီျပည့္ေနတဲ့ ပန္ကန္တစ္လုံးကုိ ေပးၿပီး ေျပာတယ္ "ဒီမွာ ေမာင္ရင္၊ မင္းဟာ ဒီဆီျပည့္ေနတဲ့ ခြက္ကုိ ကုိင္ၿပီးေတာ့ ဟုိးမွာ ကေနတဲ့ အလွဆုံးမိန္းကေလးေရွ႕ကေန ျဖတ္ေလွ်ာက္ရမယ္။ မင္းရဲ႕ ေနာက္မွာလည္း လူသန္ၾကီးတစ္ေယာက္ဟာ ထက္လွစြာေသာ ဓားႀကီးကုိ ခ်ိန္မုိးၿပီး ေနာက္ကေန လုိက္မယ္။ မင္း ဆီတစ္ေပါက္ဖိတ္တာနဲ႔ လည္ပင္းအျပတ္ပဲ"။
ရဟန္းတုိ႔ အဲဒီဆီပန္ကန္ကုိင္တဲ့လူဟာ သူ႔ဆီခြက္ကုိ ဂရုမစုိက္ပဲ သိမ္ေမြ႕ညက္ေညာစြာ ကေနတဲ့ အလွဆုံးမိန္းကေလးကုိ အာရုံစိုက္ျဖစ္ပါ့မလား?အရွင
ေအး ခ်စ္သားတုိ႔ အလားတူပဲ သင္တုိ႔ရဲ႕ ေနာက္မွာ ေသျခင္းတရားက ကပ္လိုက္ေနတယ္။ ဆီျပည့္ေနတဲ့ခြက္ကုိ မဖိတ္ေအာင္ ဂရုစိုက္သလုိ သင္တို႔ဟာ ဒြါရေျခာက္ပါးမွ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ ေမာဟ၊ မာန စေသာ အကုသုိလ္ကိေလသာေတြ ၀င္မလာေအာင္ သတိနဲ႔ ေစာင့္ထိန္းေနရမယ္။ သတိေလးလြတ္ၿပီး ကုသုိလ္ျပဳဖုိ႔ေမ့ၿပီး ဒြါရေျခာက္ပါးကေန ၀င္လာတဲ့ ကာမဂုဏ္အေပ်ာ္အပါးေတြကုိ ေမ့ေမ့ေလွ်ာ့ေလွ်ာ့ ခံစားေနမယ္ဆုိရင္ေတာ့ ေသမင္းက သင္တုိ႔ကို အခ်ိန္မေရြး ေခါင္းျဖတ္ၿပီး အပါယ္ေလးပါးကို ပုိ႔လိမ့္မယ္ ခ်စ္သားတုိ႔။
ဒါေၾကာင့္ သင္တုိ႔ရဲ႕ ခႏၶာငါးပါးကို သတိနဲ႔ ေလ့က်င့္ေစာင့္ထိန္းပါ။ သတိကုိ တုိးပြားသထက္တုိးပြားေအာင္ က်ိဳးစားပါ။ လုံး၀ျပည့္စုံေအာင္ အားထုတ္ပါ။
(သံယုတၱနိကာယ)
ေအးခ်မ္းမြန္
0 comments:
Post a Comment